چرم مصنوعی به طور کلی به پارچه‌هایی اطلاق می‌شود که با مواد پلیمری پوشش داده شده و ظاهری مشابه چرم طبیعی پیدا می‌کنند. این نوع چرم معمولاً به سه روش اصلی تولید می‌شود که در ادامه به تفصیل به هر یک از آن‌ها پرداخته می‌شود.
▎۱. روش کوتینگ (Coating)
در این روش، مواد پلیمری توسط تیغه‌ای بر روی کاغذهای نسوز پخش می‌شوند. پس از عبور از کوره و پختن، این مواد به پارچه چسبیده و در نهایت پس از عبور از کوره نهایی، از کاغذ جدا و رول می‌شوند. این روش، رایج‌ترین شیوه تولید چرم مصنوعی در کشور به شمار می‌آید.
▎۲. روش خیس (Wet Method)
در این روش، ابتدا پارچه از یک استخر حاوی مواد پلیمری و مواد منعقدکننده عبور می‌کند. این عمل لایه‌ای از فوم پیو (PU) را بر روی پارچه ایجاد می‌کند. پس از مراحل خشک‌کردن، لایه نازکی از پیو با استفاده از کاغذ طبق روش قبلی بر روی آن قرار می‌گیرد.
▎۳. روش کلندرینگ (Calendering)
در این روش، پی‌وی‌سی (PVC) که به شکل خمیر است، از میان معمولاً چهار غلطک عبور داده می‌شود تا به ضخامت نازکی برسد. در حین خروج، این ماده با پارچه تماس پیدا کرده و به آن چسبیده می‌شود. برای ضخامت‌دهی و ایجاد فوم، ورق‌ها از یک کوره عبور داده می‌شوند. این روش به عنوان مقرون به صرفه‌ترین روش تولید چرم مصنوعی شناخته می‌شود، اما معمولاً کیفیت پایین‌تری دارد و برای مصارف حساس مناسب نیست.
▎ایجاد طرح روی چرم
ایجاد طرح بر روی چرم مصنوعی به دو روش اصلی انجام می‌شود:
۱. روش امباسینگ (Embossing): در این روش، فشار غلطک‌های طرح‌دار فلزی یا سیلیکونی بر روی چرم حرارت دیده اعمال می‌شود.
۲. روش وکیوم (Vacuum): در این روش، ورق تولید شده تحت حرارت قرار گرفته و به استوانه ی طرح دار سرامیکی با قابلیت عبور هوا از بافت خود نزدیک می شود که در مرکز آن خلا ایجاد شده است. پس از جدا شدن، طرح بر روی ورق باقی مانده و سرد می‌شود.
همچنین، استفاده از کاغذهای نسوز طرح‌دار در فرآیند تولید ورق نیز یکی دیگر از روش‌های ایجاد طرح بر روی چرم مصنوعی است.
با توجه به تنوع روش‌های تولید و ایجاد طرح، چرم مصنوعی گزینه‌ای جذاب و اقتصادی برای بسیاری از کاربردها محسوب می‌شود.
بدون دیدگاه